Over Grootouders en oude bomen

Grootouders in het woud

Onze bossen functioneren als complexe gemeenschappen, waarbij de oudsten aan het hoofd staan. Deze majestueuze grootouders spelen een cruciale rol in de communicatie onder hun soortgenoten, waardoor ondersteuning en samen­werking mogelijk worden. Hun uitgestrekte bladerdak en diepe wortels hebben een indrukwekkend vermogen om licht te absorberen. Ook halen ze voedings­stoffen uit de aarde. Zij vervullen ook een rol in het ecosysteem als belangrijkste schakels in het ondergrondse mycelium. Hiermee functioneert een eeuwenoude boom als een geavanceerd communicatiesysteem, die informatie uitwisselt op een wijze vergelijkbaar met menselijke neurotransmitters. Via dit mycelium wisselen bomen essentiële voedingsstoffen en informatie uit. Een netwerk dat weten­schappers het ‘Wood Wide Web’ noemen en oudere bomen in staat stelt om de jongere generatie van levensbehoudende middelen te voorzien. Jonge bomen zijn soms zelfs voor 40% afhankelijk van de oudere bomen voor koolstof, terwijl deze ouderen ook water naar hen kunnen transporteren. Deze fascinerende uitwisseling van stoffen en informatie bewijst dat planten veel dynamischer zijn dan we vaak denken: Als een boom bedreigd wordt, toont het mycelium direct solidariteit en waarschuwt het de andere bomen. Samen bundelen ze hun krachten en voedings­stoffen om te proberen de getroffen boom te steunen in plaats van passief toe te kijken. Deze onderlinge afhankelijkheid is essentieel voor de continuïteit van het bos, waarin elke boom een vitale rol speelt. In dit proces van uitwisseling speelt onderlinge concurrentie zeker een rol, maar met behulp van de wijsheid van de oudere bomen blijft het voortbestaan van het woud als geheel voorop staan! Het behoud van deze oude grootouder bomen is van groot belang om de harmonie van het bos te waarborgen. Zonder hen zal disbalans leiden tot verwoesting van de myceliumverbindingen en chaos in de natuur.

Grootouders in gemeenschappen

Volkeren dicht bij de natuur leven in het bewustzijn deel te zijn van het grotere geheel. In deze gemeenschappen hebben de ouderen, net als de oude bomen in een woud, een belangrijke plaats. “Onze” menselijke samenleving lijkt het besef dat alles met elkaar verbonden is, zoals het mycelium dat al de bomen verbindt, steeds meer te verliezen. We zijn niet meer afgestemd op het grotere geheel en de stem van de ouderen is verloren gegaan. Onbalans is het gevolg, wat er vaak toe leidt dat individuen eerder voor eigen belang kiezen in plaats van gezamenlijk op te treden om weer tot een rechtvaardige balans te komen. In het bewustzijn dat alles met elkaar verbonden is, zou een gemeenschap alle hulpbronnen eerlijk verdelen! Zouden grootvaders een rol kunnen spelen deze onderlinge menselijke ver­bonden­heid te vergroten, waarin solidariteit verweven is in de structuur van het samen­leven? Zoals de grootouder bomen dat in het woud en de grootouders dat in natuurlijke gemeenschappen doen? Gemeenschappen waar voor elkaar zorgen en delen een tweede natuur is. Kunnen grootouders een rol spelen in een trans­formatie naar mededogen, steun en solidariteit, zoals de mycelium­draden met de grootouder bomen het bos in stand houden? Met deze vragen kijk ik uit naar het evenement “100 Grootvaders” op 24 november 2024 in het witte kerkje te Baarn. Een evenement waar we elkaar als grootvaders kunnen inspireren hoe dienstbaar te kunnen zijn op weg naar een leefbare aarde voor komende generaties.

Hendrik
Huissen, 21 oktober 2024