Van doen naar zijn
Na mijn zestigste merkte ik dat er iets in mij verschuift. De jaren van presteren en competitie lagen achter me. Het hoefde niet meer allemaal zo nodig. Niet dat ik stilzit, dat zit niet in mijn aard, maar ik voelde dat er iets nieuws aan het ontstaan was, een leven waarin zijn belangrijker werd dan doen.
Opgegroeid met de boodschap niet lummelen, doe iets nuttigs. Mijn werk als milieukundig adviseur was belangrijk, maar raakte me niet zoals ik diep van binnen zocht. Maar ik mij toen nog niet zo bewust van was. Een ingrijpende gebeurtenis, een scheiding, wakkerde uiteindelijk een reis naar mijn eigen essentie wijsheid aan. Het werd een reis vol afscheid nemen van de man die ik dacht te moeten zijn.
Zingeving vind ik nu in het begeleiden van mensen in hun persoonlijke ontwikkeling, door mijn levenservaring in te brengen en met rituelen en ceremonies geïnspireerd vanuit het sjamanisme. Drager van de eeuwenoude wijsheden. Nee, zeker niet zweverig, wel aards, helder, direct en liefdevol. Ik zie hoe veel mensen, net als ik was, losgeraakt zijn van zichzelf en hun omgeving.
Nu weer terug op het Friese platteland, op de grond en wijsheid van mijn voorouders. De wind door mijn gedachten en de vrijheid om te ademen. De stilte en duisternis vertragen het leven, dat gaat hier vanzelf. Hier leerde ik dat niet alles opgelost hoeft te worden. Soms mag iets gewoon bestaan, ook als het schuurt. De natuur laat zien dat alles haar juiste moment heeft om tot bloei te komen.
In deze levensfase ervaar dat ik mij steeds minder hoef te bewijzen, dat ik ertoe doe. Ik mag er gewoon zijn. Dat zijn ook een vorm van doen is. En ook merk ik dat ik nieuwsgierig ben naar mijzelf, ik blijf leren, niet omdat het moet, maar omdat ik het leven toelaat. Zou dit zijn wat ze Elderschap noemen?
Herkenbaar?
Het moment waarop het lawaai van de wereld minder belangrijk wordt, dat de stilte iets begint te vertellen. Elderschap vraagt geen titel of rol, alleen de bereidheid om aanwezig te zijn. Om iets door te geven, zonder direct resultaat. Kunnen we zo deze plek invullen in het grote geheel. Eenvoudig. Echt. Verbonden.
Klaas
Lippenhuizen, 1 november 2025
www.raido.nu
Aanwezig zijn
Wat een mooie tekst/beeld. Een natuurlijk proces van rijping, ervaring, verdieping en groei van besef van onderdeel van het “al” te zijn. Daar helpt aarding, vertraging en verstilling bij. Gaan van doen naar “zijn”.
Dat sluit aan bij mijn eigen ervaring van “ouder worden”.
Inmiddels ben ik 67 en ga binnenkort van “Fryske grûn” naar Drentse zandgrond. Ik heb Fryske Woartels en zou de invloed ook nog graag verder onderzoeken.
Ik krijg de kans om in een groep te gaan wonen met als basis respect voor de natuur en voor elkaar: “Noaberschap”, gezamelijk onderhoud van terrein en samenhang in de woongroep, biologische groentetuin en spiritueel inspirerend. Ik ben heel benieuwd of de grond/plek invloed heeft op mijn wortels……
Kortom inspirerende tekst/beeld….
Hartegroet,
Sipke.