Aanwezig zijn

De laatste tijd lees ik af en toe blogs van Jan Roelofs. Ik merk dat het mij helpt om in mijn innerlijke ruimte te komen. Dit laatste had ik nodig om eindelijk eens aan mijn blog te beginnen na vele malen uitstel. In een recent blog van Jan kwam ik de volgende zin tegen. ‘Een stukje visie de wereld inbrengen’. Dit inspireerde mij. Het is mijn beurt om via deze blog, op de 100 Grootvaders site, mijn visie de ruimte te geven. Ik zat daar best even tegenaan te hikken, want dan gooi je dat zomaar op het Wereld Wijde Web. En dan? Afijn, na wat geaarzel kwam ik tot de gedachte dat het wel ‘mijn’ visie is en dat iedereen daarmee mag doen wat ie wil. Dus ook naast je neerleggen.

Op dit moment, terwijl ik zit te schrijven, stel ik mij voor dat ik in een ‘mannencirkel in Sacred Space’ zit en de talking stick onder mijn hoede heb. Dit betekent dat ik vrijuit mag delen wat mij beweegt en eenieder mag luisteren zonder te onderbreken totdat ik de stick heb neergelegd. Dit geeft mij een zekere rust en vrede. Wat ik heb te delen is mijn ervaring als ‘Elder’ over ‘aanwezig’ zijn.

Al enige jaren heb ik het voorrecht om als ‘Elder’ aanwezig te zijn in een aantal mannenworkshops waarin mannen/jongens op zoek zijn naar een stukje zelfontwikkeling. Dit ‘Elderschap’, daar ben ik van overtuigd, komt mij toe. Zowel in jaren als in levenservaring. Ervaring in een inmiddels lang en, ook wel, bewogen leven. Toch is dit ‘Elderschap’ niet zonder slag of stoot mij toegekomen. Het is een leerweg geweest en dat is het nog steeds.

Onlangs nog kwam ik in aanraking met een belangrijk leermoment. Sinds enige jaren kom ik over de vloer bij een (inmiddels) vriendin, die ik bij sta met allerhande praktische zaken en ook om haar soms simpelweg gezelschap te houden. De situatie is, zonder daar over uit te wijden, als volgt. Zij heeft ten gevolge van een ongeval een zeer korte spanningsboog. Langer dan 1,5 uur kan ik niet bij haar zijn, anders is ze een paar dagen daarna behoorlijk van slag. Onlangs merkte ik op dat haar tuindeur al 2 jaar op slot zit. Iets wat ik al eerder had aangekaart, maar zij wilde het daar niet over hebben. Ik merkte op dat ik misschien kon helpen dit op te lossen. Ze aarzelde want, bekende ze, het was haar eigenlijk al teveel om het er over te hebben. Wat bleek. Ze had een offerte voor reparatie liggen, van 2 jaar geleden. Die was blijven liggen. Ze moest er niet aan denken dat er vreemde mannen over de vloer komen die een halve dag of meer aan het sleutelen zijn en in en uit lopen. Het is inderdaad een nogal gecompliceerd geval, die deur. Type draai, kiep, schuif, met een gecompliceerd mechanisme om dit allemaal mogelijk te maken.

Afijn lang verhaal kort, zij ging ermee akkoord dat ik de boel weer in gang zou zetten. Geheel via mij als haar vertegenwoordiger, om haar zoveel mogelijk te ontlasten. Aldus contact opgenomen met de firma en verzocht om een nieuwe offerte en uitgelegd dat ik, door omstandigheden, optrad als vertegenwoordiger. Daarmee bedoelend dat de gehele procedure via mij diende te lopen. Een week daarna kreeg zij een telefoontje dat de offerte wel erg oud was en dat er rekening diende te worden gehouden dat e.a. wat duurder was geworden. Vervolgens kreeg zij een e-mail met een offerte die zo’n 3 keer hoger was dan de vorige. Ik zal verder details vermijden anders wordt het een te lang verhaal. Uiteindelijk kwam het hierop neer dat geen van de afspraken met de firma betreffende mijn positie als vertegenwoordiger was nagekomen.

Op zeker moment werd ik door haar gebeld dat er een monteur door het huis liep, die hevig aan het sleutelen was en of ik even kom komen. Dus ging ik daar zo snel mogelijk naartoe. Enigszins verbolgen aangezien, mijn intentie om haar te ontlasten, in het water was gevallen.Ter plaatse trof ik een weliswaar aimabele, behulpzame en breedsprakige monteur aan, die alles wel zou fiksen. Ik ben gaan zitten en heb enige tijd de situatie aangekeken. Mijn vertwijfelde interventies om , naar mijn idee, de zaak in goede banen te leiden werden genegeerd. Ik besloot om dan maar achterover te gaan zitten en waar te nemen wat hier nu precies gebeurde.

In die ruimte gebeurde het dat bleek dat deze monteur een soort engel bleek te zijn die uitermate zijn best deed om mevrouw uit de brand te helpen. En te vrijwaren van een enorme rekening, die volgens hem niet nodig was. Hij verzamelde namelijk nog goede onderdelen van deze deuren die niet meer leverbaar waren. Eind van het verhaal was dat de deur was gerepareerd voor een fractie van de offerte. En of we dat niet tegen z’n baas wilden vertellen.

Na afloop hebben mijn vriendin en ik nog even samen gezeten. Ik gaf te kennen dat ik aanvankelijk wel gefrustreerd was dat het niet zo was gelopen zoals ik mij voorgesteld had. Maar ook dat ik blij was met de uitkomst en dat, niet onbelangrijk, ik uiteindelijk de rust had weten te vinden om te laten gebeuren wat, kennelijk, moest gebeuren. Haar antwoord;’Ik was zoooo blij dat je er was’. Dit was voor mij een moment van inzicht. Soms, of misschien wel vaak, houdt het ‘Elderschap in, ruimte te geven of te creëren aan datgene wat moet of mag gebeuren. Ik wist dat wel, maak het zelfs regelmatig mee, maar soms ben ik wat hardleers en denk ik dat ik iets moet doen.

Aldus dit was mijn visie over ‘aanwezig zijn’, die ik hierbij wilde delen. Dit ‘aanwezig zijn’ kan ik overigens aan iedereen aanbevelen. Daar hoef je geen Elder voor te zijn.
Ik leg de talking stick neer en doe de lezers mijn hartelijke groeten.

Tot de volgende keer.

John
Leiden, 1 oktober 2025