Thuis luister ik op zondagmorgen samen met mijn vrouw altijd naar Bach. Nu ik in de auto zit staat de radio afgestemd op Vroege Vogels. Iemand houdt een warm pleidooi voor circulaire landbouw. “We moeten niet doen alsof dit iets nieuws is. Het is namelijk al heel oud, en ergens na een van de industriële revoluties zijn we dat kwijtgeraakt.”
Oeps, dat raakt. Het doet me onmiddellijk denken aan een ander radioprogramma dat ik onlangs hoorde over het thema duurzaamheid. Dat werd afgesloten door een columniste die gewend was voor grote zalen te spreken over afval en duurzaamheid en nu bij gelegenheid eenzelfde verhaal hield voor de leerlingen in de basisschoolklas van een van haar kinderen. Normaal was ze nooit gespannen voor een lezing. Deze keer wel. Komt mijn boodschap wel aan bij de kinderen en hoe betrek ik ze bij mijn verhaal?
Op de vraag wat is afval, gaven de kinderen tot haar grote opluchting dezelfde antwoorden als de academisch geschoolde volwassenen die normaliter tot haar gehoor behoren: verpakkingsmateriaal, oud papier, plastic, vuilnis, kapotte spullen,……… maar het goede antwoord was nog niet gegeven volgens haar. Het goede antwoord is slechts één woord: alles!
Alles? Ja, alles wat niet in de natuur groeit is afval. Ooit is alles afgeschreven en wordt het weggegooid, hergebruikt of opnieuw verwerkt tot grondstof.
Tussen neus en lippen door vertelt ze ook nog dat wij tegenwoordig zes keer zoveel spullen hebben als onze grootouders. In gedachten wandel ik door het kleine arbeidershuisje van mijn opa en oma in Oost-Groningen en constateer schaamtevol dat in mijn geval die zes keer erg conservatief is ingeschat.
Ik begin te tellen. Mijn eerste mobiele telefoon kreeg ik in 1999. We zijn slechts 25 jaar verder en ik ben bij mijn tiende mobieltje aanbeland. Sinds juli 2020 sus ik mijn geweten met een FairPhone 3. Het aantal fietsen dat ik in 63 jaar heb gehad, kan ik niet eens meer reproduceren. Sinds 1988 ben ik toe aan mijn zesde motorfiets. En nu ben ik onderweg in mijn tiende auto naar Velp om de grootvaders te ontmoeten. Alle spullen die ik ooit heb gehad zijn ergens verdwenen als afval. Toen ik na mijn scheiding weer ging samenwonen heb ik bij de gemeentelijke stort in Ermelo 1250 kg ‘spullen’ gedumpt.
Ik kom er niet onderuit: alles is afval.
In de VS hebben vier vrijwilligers in juli van dit jaar een gesimuleerde Marsmissie afgerond. Na 378 dagen in een afgesloten ruimte op de NASA-basis in Houston kwamen ze weer naar buiten. Het team was zichtbaar geëmotioneerd door de ervaring. Een van de deelnemers noemde het experiment het meest betekenisvolle jaar uit haar leven. Volgens haar zijn er belangrijke inzichten opgedaan. Zoals de regel: niet sneller afval veroorzaken dan verwerkbaar is. Anders kom je op Mars in de problemen.
Tja, dat geldt niet alleen op Mars overigens. Voor dat inzicht hoef ik geen 378 dagen in afzondering te leven. De vraag is alleen: wat doe ik met dat inzicht en hoeveel hypocrisie laat ik vanaf nu nog toe in mijn leven?
Wubbe, 9 september 2024
Oef, dat zet je weer even stevig aan het denken Wubbe! Inderdaad alles wat niet door de natuur wordt geproduceerd, komt terug als afval. Dan heb ik inderdaad nogal wat achtergelaten … Wat ga IK doen met dit inzicht?